پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

میرقاسم مومنی کارشناس حوزه انرژی با بیان اینکه اجرای پروژه انتقال گاز از ترکمنستان می‌تواند ۳۰ تا ۳۵ درصد نیاز گاز اروپا را تامین کند، گفت: اکنون مقدمات این پروژه انجام شده و تنها منتظر توافقنامه بین آذربایجان، ارمنستان و ترکیه هستند که بتوانند مسیر زنگزور را به نوعی به سرانجام برسانند.برای عملی کردن این پروژه بسترهایی لازم بود که تاکنون آماده نبوده است یکی از بسترها موضوع جنگ قره‌باغ بوده که نزدیک ۳۰ سال پروژه را به تاخیر انداخت، اکنون که مسئله قره‌باغ حل شده؛ در واقع می‌توان گفت که کشورهای اروپایی، آذربایجان و ترکیه با همکاری ارمنستان توانسته‌اند با مشارکت هم در قفقاز جنوبی به صلح برسند و بحث انتقال انرژی قزاقستان و ترکمنستان و کشورهای حوزه خزر و آذربایجان از مسیر ارمنستان به ترکیه در دستور کار است و این موضوع برای اروپا به لحاظ تامین نیاز انرژی و کاهش وابستگی به گاز روسیه بسیار حائز اهمیت است.

عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس بیان داشت که در جریان برجام، روس‌ ها بیشترین کارشکنی را کردند، زیرا خواستند ما درگیر تحریم و مشکلات بسیار شویم که چاره‌ای جز ارتباط با آن‌ها نداشته باشیم و هر آنچه می‌خواهند را به ما تحمیل کنند.چه روس‌ها و چه چینی‌ها تفاوتی ندارند و تنها منافع خود را دیدند. دوست باید در روز سختی و تحریم در مقابل فشار‌هایی که بر ما تحمیل است؛ نفت ما را به قیمت واقعی بخرند و نیاز‌های ما را با قیمت واقعی بفروشند، نه آنکه چند برابر قیمت به ما بدهند! از آن طرف نفت را ما ارزان خریده و کالا را گران بفروشند و چاره‌ای جز این نداری. این که نشد دوست!

دلایل متعددی برای اینکه چرا ایران چشم بر ذخایر نفت و گاز خود در دریای خزر بسته و حاضر به واردات گاز از ترکمنستان شده است، بیان می‌شود. برخی به دلایل فنی مانند عمق ذخایر و تکنولوژی پیچیده اشاره می‌کنند و برخی دیگر به تحریم و نیاز به سرمایه‌گذاری کلان اشاره دارند و برخی دیگر پای رژیم حقوقی خزر و حتی کارشکنی‌های روسیه را به میان می‌آورند. هرچه هست، افکار عمومی مطالبه منافع ملی در این خصوص بوده و دولت الزاما باید با رویکرد شفاف سازی اغنایی( نه پوپولیسی و توجیهی) ، توضیحات لازم را ارایه نماید.

در سال‌های اخیر تلاش روس‌ها برای کمک به ایران برای دور زدن تحریم‌ها موجب شده است تا گمانه‌زنی‌هایی نسبت به روابط با روس‌ها مطرح شوند، به نظر می‌رسد که اگرچه نمی‌شود به روسیه لقب «متحد استراتژیک» اطلاق کرد، اما منافع مشترک قابل‌توجه، می‌تواند فرصت‌هایی را برای هر دو طرف فراهم سازد.